Paraguay kon de pessimistische verhalen van andere reizigers niet ongedaan maken. Asuncion was nog te doen, maar Ciudad del Este, zoals de naam zegt ‘stad van het oosten', was saaier dan saai. Wat het aantrekkelijk maakt is de korte reisafstand naar Brazilië en Argentinië. Toch is er iets van een attractie in de Ciudad. Ze hebben de Itaipu dam, de op-één-na grootste dam van de wereld (in China staat de grootste). Woehoe!

Ik was een bus eerder naar Ciudad del Este gekomen omdat ik dacht de wedstrijd van Ajax mee te kunnen pikken. Maar dit stadje is zo basic dat internet ver te zoeken was. Bijkomend probleem was dat ik mijn Turkse vrienden uit het zicht was geraakt en niet meer kon contacten via internet. Ik heb een tijdje op een terras met barbecue op de uitkijk gezeten, maar geen Turk te zien.

Na ontwaakt te zijn in mijn shabby hotelkamer was het toch de bedoeling de dam te gaan bekijken. Twee bussen en een introductiefilm later mocht ik een volgende bus in. Deze leidde ons rond de dam. Met moeite viel ik niet in slaap. Maar goed dat we even uit mochten stappen voor foto's.
Leuk om even gezien te hebben, maar deze dam zal niet in de wat-was-dat-mooi-he-lijst komen. Grappig was toen ik de bus terug in wilde stappen, de Turken uitstapten!

Wat wel erg bijzonder scheen te zijn; de Iguazu watervallen in Brazilië en Argentinië. In Argentinië nog net iets mooier, zeggen ze. En maar een uurtje rijden. En dus werd Argentinië onverwachts onderdeel van deze reis, heel cool! Uit-stempeltje Paraguay, stukje Brazilië, In-stempel Argentinië, voilà. Jammer dat alle hostels vol zaten met groepen Argentijnen, maar gelukkig was er op de rand van Puerto Iguazu nog een kamer vrij. Beetje motel-achtig en met gezellige gasten. De Turken sliepen met hun tentje op de nabijgelegen camping.

En toen was het tijd voor de watervallen van Iguazu! 's Ochtends extra vroeg opgestaan om de drukte een beetje voor te zijn. Alles is duur in Argentinië, dus ook dit uitje, maar alles is dan wel goed geregeld. Met een bus reden we naar het National Park waar het ieder voor zich was. Even een kaart scoren en gaan. Het park bestaat uit een junglepad, eiland San Martin, een Upper Trail (bovenkant watervallen), een Lower Trail (beneden) en de hoofdattractie Garganta del Diablo (duivelskeel). Geinig detail is dat de grens met Brazilië dwars door deze waterval gaat.

Het junglepad was vooral leuk door de gekke beesten. Daarna ben ik eerst de Upper Trail gaan beklimmen. Het waren de eerste views op de watervallen en heel gaaf. Zoveel watervallen heb ik nog nooit bij elkaar gezien (2700 meter breed). Vanaf de Lower Trail werd het watervallenpark wat overzichtelijker en ideaal voor mooie foto's. Isla San Martin had ik ook al gespot en zag er met haar strandje erg aantrekkelijk uit. Met 35 graden Celsius en veel lopen is een frisse duik geen overbodige luxe.

Een bootje bracht me in 3 minuten naar het eiland. Eerst de korte hike doen, daarna chillen. Het was een pittige klim, maar het uitzicht was geweldig. Zo dicht op de watervallen dat je het water kon voelen. Door de duidelijk aanwezige regenboog kreeg het een hemels tintje. Heaven on earth! Met de voetjes in het water even rusten en nagenieten.

Save the best for last. Garganta del Diablo ligt een stukje verderop. Met een treintje wordt je een aardig stuk in de goede richting gebracht, het laatste stuk moet je lopen. Dit is geen straf want de omgeving is wederom prachtig. We zijn nu op het hoogste gedeelte en overal is water. Tussendoor een vis met een schildpad zien spelen.

Dat water moet ergens heen en dat is waar zich de Duivel bevindt. Waar men vroeger dacht dat de je aan het einde van de horizon van de aarde af zou vallen, is hier echt het geval. Omdat de rotswanden hier zó stijl zijn dondert het water met duizenden liters 80 meter naar beneden. Het einde is ook niet te zien door al het omstuivende water. Wat is dit indrukkend! Zoveel water, zoveel kracht. En ook bijna helemaal rondom. Met recht dat dit op de nominatie van 1 van de 7 Natuurlijke Wonderen staat. Check de filmpjes.

Nog niet helemaal bijgekomen van al het moois is het weer tijd om door te reizen. Brazilië is het laatste land van deze reis. Eerst Sao Paulo, giga-stad en het begin van Carnaval voor mij. Daarna de knallende afsluiter met het Carnaval in Rio!