Daar gaat ie dan, het laatste verhaal van Zuid-Amerika! De 80 dagen zijn omgevlogen. Al moest ik in het begin nog wennen aan het alleen reizen en heb ik 2 weken op bed gelegen met griep en migraine, de laatste weken gingen razendsnel. Veel gezien ook in een korte tijd. Prachtige wonderen der natuur en energieke festiviteiten zoals het Carnaval in Sao Paulo. Maar waar kon de reis beter eindigen dan in Rio!?

In de donkere vroege ochtend kwam ik per bus aan in Rio de Janeiro. Ik lag nog in diepe slaap en moest wakker geschud worden door de buschauffeur. De hele bus was al leeg gestroomd.
Het was half 5 en de eerste bus naar Leme (de wijk van mijn hostel) zou pas om half 7 vertrekken. Dus zat er niks anders op dan op het busstation een uurtje slaap extra te pakken. Ik was niet de enige..

Eenmaal in de stadsbus keek ik mijn ogen uit. Verdwaalde feestgangers mixten met vroege arbeiders. Hier en daar een verlaten praalwagen. En twee helikopters hangend in lucht. Welkom in Rio!
Ik werd pal aan het strand van Copacabana afgezet. Gaf toch wel een boost, kan ik je zeggen. Helemaal van Venezuela 10.000 kilometer afgelegd per bus en hier was ik dan!

Mijn hostel was nog een kleine klim verwijderd. Door de ligging in één van de favela's kijk je toch even ongerust om je heen, mede door de politieauto's met zwaaiende lampen. Toch heb ik me er geen moment onveilig gevoeld. Ik heb trouwens geen moment deze reis een onveilig gevoel gehad. De vele bangmakende verhalen kunnen dus voor een groot gedeelte de prullenbak in.

Nadat ik mijn tas gedropt had in het rommelige hostel (er lagen overal mensen te slapen) ben ik terug gegaan naar Copacabana voor een frisse duik. En fris was die! IJs en ijskoud is het water hier. Dit had ik totaal niet verwacht van dit tropische strand. Toch een nadeeltje van de Atlantische Oceaan. Verder valt er helemaal niks te klagen. Het zand is wit, de zon schijnt, er waait een prettig windje en de bikini's zijn kleiner dan klein. En natuurlijk de sportende mensen. Hardlopen, fietsen, wandelen, voetballen, volleyballen, beachballen, fitnessen; het is één groot sportfestijn. Christus kijkt tevreden toe vanaf de berg.

Hoe later het werd des te meer Carnavalsmuziek er te horen was. En kleine optochtjes ook. Zo merk je toch wel echt het verschil met Sao Paulo. Daar is het Carnaval alleen op bepaalde plekken, in Rio is het overal. Op een marktje verkochten ze tickets voor de beroemde Sambódromo Carnavalsintocht. Ik had hier al maanden geleden naar gezocht op internet, maar ik had de moed opgegeven na het zien van de prijzen. Die liepen van 100 tot 800 dollar. Deze kaartjes kostten omgerekend maar 40 dollar. Ik mocht dit, nu ik in Rio ben, echt niet missen.

En dus stapte ik die avond in de stampvolle metro naar de Sambódromo. Mijn ticket was voor tribune 12, helemaal achteraan. Mensen liepen met hele koelboxen die kant op, dus heb onderweg ook maar een paar biertjes gescoord. De sfeer zat er op straat al lekker in!

Eenmaal in de Sambódromo keek ik mijn ogen uit. Zóveel mensen. Mijn tribune en die aan de overkant zijn ook de grootsten en het is een zee van uitzinnige mensen. Ik was één van de weinige toeristen in dit vak en er zaten al wat jonge meiden naar me te kijken. Nadat ze hun moed verzameld hadden kwamen ze verlegen naar me toe voor een foto. De Azië herinneringen schoten weer te binnen. Ik ben uiteindelijk maar ergens gaan zitten. Iedereen was vriendelijk (zoals ze dat in Brazilië bijna overal zijn) en ik had vele gezellige mensen om me heen.

De Carnavalsparade begon om 9 uur en zou tot diep in de nacht doorgaan. Met 6 dansscholen die tegen elkaar strijden. Elke school heeft een tijdslimiet van 1 uur en 20 minuten om de finish te halen, anders krijgen ze minpunten. En dat is echt geen makkie met rond de 3.000 dansers. En de praalwagens niet te vergeten! Het betekent ook dat je bijna anderhalf uur hetzelfde liedje hoort, maar daar storen de feestende mensen zich blijkbaar totaal niet aan. Deze mensen zijn lekker los en gaan dat ook!

Het was een geweldige happening, één om nooit te vergeten. Elk jaar zie je deze parade op tv, maar om er nu zelf bij geweest te zijn is wel heel speciaal. Je merkt ook dat iedereen hier het hele jaar naar uitkijkt. En naartoe werkt. Want wat een werk moet er in die prachtige praalwagens zitten. En die kostuums. Voor 3.000 man, per school! Ik weet zeker dat ze allemaal enorm trots zijn.

Naast het Carnaval heeft Rio meer te bieden, dus ben ik de laatste dag vroeg opgestaan. Eerst met de metro naar het wereldberoemde voetbalstadion Maracana.
Vanuit die metro zag ik al dat het stadion onder constructie staat. Dit vanwege het WK voetbal wat in 2014 wordt gehouden in Brazilië en de Olympische Spelen van 2016 in Rio. Een kijkje in dit historische stadion zat er helaas niet in..

Daarna met de bus naar het oude centrum gegaan. Veel winkels waren nog gesloten. Ik denk dat de meeste mensen hun Carnavalsroes aan het uitslapen waren. Toch heb ik een goede indruk gekregen. Dan toch maar weer met de metro naar Copacabana voor de laatste uurtjes strandhangen. Heerlijk!

Ik ben net een paar uur geleden aangekomen in Nederland. Mijn backpack ligt nog ergens in Frankfurt.. Komt vast goed. Helaas komen de foto's later want het fotogedeelte van de site werkt tijdelijk niet. Maar er staan wel veel filmpjes op die een goed beeld weergeven van Rio.

Leuk dat je me volgde!