Ik moet toegeven dat ik op moment van schrijven nog lichtelijk aangeschoten ben. Maar dat komt het verhaal misschien juist ten goede ;-). Het was een weekend vol Carnavalsgeweld met uitgedoste mensen en een beetje alcohol.

Maar ik heb natuurlijk ook het ‘gewone' Sao Paulo bezocht. Brazilië is het land van voetbal. En dus is er ook een Museu do Futebol. Dit was erg leuk. Veel foto's en beelden van Braziliaanse hoogtepunten, maar ook interactieve speeltjes. En er is een hoek met rondom geluiden en beelden van fanatieke supporters. Net of je echt in het stadion zit. Dat het museum zich onder een echt voetbalstadion bevindt maakt het nog specialer.

Vrijdag heb ik overdag downtown verkend. Sao Paulo heeft een leuk centrum met vele winkelstraatjes. Het broodje mortadella is hier de specialiteit. Het is behoorlijk druk overal, maar dat is ook niet zo gek met 19 miljoen inwoners. Deze zijn overigens wel superaardig! Ze hebben me al een aantal keer goed geholpen. Dat ze een woordje Engels spreken helpt ook al heel wat.

Vrijdagavond ben ik samen met de Turken naar de Sambodrome gegaan. Niet om de show van binnen te bekijken, de kaartjes zijn best prijzig, maar om de voorbereidingen buiten het stadion te kunnen meepikken. We hadden geluk, want de beveiliging was erg slap en we konden zo met de deelnemers meelopen naar de rand van de megahal.

In het begin was het nog rustig met zo'n 30 mensen. Konden we mooi wat foto's nemen. Hoe later het werd hoe groter de groep verkleedde mensen werd. Van prinsessen tot robots, van soldaten tot Braziliaanse voetballers. Er werd goed gevarieerd qua aankleding. Ze kwamen letterlijk in een optocht onze kant op en we schoten foto na foto. Iedereen vond het ook leuk om op de foto te gaan.

Natuurlijk wilden we ook de praalwagens bekijken. Deze werden echter wel goed beveiligd en konden wij alleen vanaf een afstandje of over het hek bekijken. Maar we hadden al meer gekregen dan we vantevoren hadden kunnen dromen!

De volgende dag zou er een lokale Carnavalsoptocht zijn in de buurt van het hostel. Via internet werden mensen in het Portugees opgeroepen om vanaf 2 uur ‘s middags in de João Moura straat te zijn. Samen met Huseyin en een klein groepje zaten we in een barretje op de grote groep te wachten. Terwijl wij onze eerste biertjes nuttigden druppelde één voor één een verkleed iemand binnen. Om half 4 was de groep zó groot dat de auto's niet meer door de straat konden rijden. Degenen die dat wel deden werden bedolven onder een laag spuitschuim.

Vanaf het café liepen we, onder begeleiding van een drumband, langzaam de straten door. De groep leek bij elke hoek groter te worden en de menigte enthousiaster. Dat er de komende 4 uur steevast hetzelfde liedje gespeeld werd deerde ons niet. We kregen vantevoren nog de songtekst, maar het Portugees is echt geen pretje! Al met al was het een geweldige ervaring om tussen de lokale mensen Carnaval te vieren. Wat een feest!

Vandaag (zondag) is mijn laatste dag in Sao Paulo en ik wilde er nog iets van maken. Nadat ik Ajax van NEC heb zien winnen ben ik met de metro en bus naar het Parque Ibira Puera gegaan. Zondag betekent voor velen een vrije dag dus het was er goed druk. Mensen die wandelen, fietsen, voetballen, skaten, dansen, picknicken en zelfs zwaardvechten..

Het is ook de plek voor een aantal musea. Ik heb eerst een rondje door het Museu Afro Brasil gemaakt, met kunst en informatie over de kolonisatie in Brazilië. Het Museu de Arte Moderna Sao Paulo was andere koek. Hier een twintigtal schilderijen van verschillende Braziliaanse kunstenaars. En een clown! Die lag daar kunst te wezen. Afentoe toeterde hij op zijn toeter. Best gek. Buiten het museum was het druk met jongeren die fanatiek aan het dansen of aan een waterpijp aan het lurken waren.

Vanavond stap ik op mijn laatste lange-afstandsbus. Op naar Rio de Janeiro! Even kijken hoe ze daar Carnaval vieren. Schijnt wel ok te zijn ;-).