De laatste stop in Bolivia was Santa Cruz. Eigenlijk alleen voor de jungle die daar in de buurt zit. Met mijn Turkse vriendjes kwamen we op zaterdagochtend aan en we kwamen er snel achter dat we maar weinig tijd hadden om een tour te regelen. De meeste winkels in de stad sluiten namelijk op zaterdagmiddag en openen pas weer op maandag. Helaas was er slecht nieuws. De rivier, een aftakking van de Amazone, staat op dit moment te hoog. Eén van de nadelen van het regenseizoen.

Paraguay lonkte. De bus hierheen zou 24 uur gaan duren, maar er werd ons een luxe bus met airconditioning en goede slaapstoelen beloofd. Een eitje dus! Maar we hadden het kunnen weten: Niet waar. Geen luxe, geen airconditioning. Dus de hele rit met de ramen open rijden. In het begin prima, later op een zandweg een hel. Vanaf de grens was de weg zo slecht. Veel gaten in de weg en overal zand. Je zag constant wolken zand door de ramen naar binnen komen.

Frappant was dat de paspoortcontrole voor Paraguay pas kwam toen we al 5 uur in het land reden. De westkant van Paraguay wordt een beetje vergeten, lijkt wel. Het was wel gelijk een controle die indruk maakte. Alle tassen moesten uit de bus en op een rij gelegd worden. Van Interpol-agenten moesten we vervolgens in een rij gaan staan en één voor één onze tassen openen. Natuurlijk werd er niks gevonden en konden we onze stempels halen.

Inmiddels zaten we al 20 uur in de bus en keken we behoorlijk uit naar eten, een douche en een bed. Maar het duurde allemaal erg lang. Tot overmaat van ramp kreeg de bus twee keer panne. De tweede keer was het best eng; na een knal gleed de bus van links naar rechts over de weg. Aan de 3 chauffeurs lag het in ieder geval niet. Zij rolden zonder mokken met hun overhemdjes onder bus om te repareren. Verbazingwekkend reden we gewoon verder en kwamen we nog aan ook!

Het was alweer donker toen we in Asuncion arriveerden. De klok kon ook nog eens een uur later, op 23:00uur. Met een taxi reden we naar het hostel wat we voor ogen hadden. De nacht werd nog langer, want het hostel zat vol.. Het volgende hostel was niet prettig. Met 15 anderen in een snikheet hok. Maar goed dat we slaap tekort hadden. De volgende dag zijn we snel verhuisd naar een hostel die gasten wel menselijk herbergt.

En dan Asuncion zelf! Het is hier godvergeten heet. 40 graden met een lekker warm ovenwindje. Iets te veel van het goede. De weinige toeristen die hier zijn (Paraguay is het minst populaire land in de regio) blijven dan ook binnen hangen tot het afkoelt in de namiddag. Beetje chillen onder de airco dus.

De dag daarop sloeg het weer compleet om en regende het cats and dogs. De temperatuur daalde tot een aangename 30 graden. Tussen de buien door ben ik het centrum gaan bezoeken en heb een paar mooie historische gebouwen gespot. Toen de regen weer aandrong dook ik snel een museum in. Hier hadden ze vele foto's van het grote onafhankelijkheidsfeest van afgelopen jaar. Paraguay was 200 jaar geleden het eerste Zuid-Amerikaanse land dat zich losrukte van de Spanjaarden.

Wat verder opvalt is dat de meeste dingen hier duur zijn, terwijl Paraguay het op-één-na armste land van het continent is. Schoenen kosten hier evenveel als in Nederland en de hostels behoren tot de duurste van Zuid-Amerika. Dus waar ze het geld vandaan halen is een raadsel..