Om bij Machu Picchu te komen moet je eerst langs Cusco. En dat is helemaal geen ramp want in dit stadje valt genoeg te zien. Al lopend door de smalle straatjes waan je je even honderden jaren terug. Cusco was lang geleden zelfs de hoofdstad van heel Inca-land, wat liep van het zuiden van Colombia tot aan het noorden van Argentinië. Toch zijn er vooral kerken te zien, met dank aan de verwoestende Spanjaarden.

Ondanks dat het prima vertoeven is in Cusco, kwam ik hier voor maar één ding: Machu Picchu. Deze Inca-ruïne ligt goed verborgen op 2430 meter tussen steile bergen. Om er te komen kun je de Inca trail van 4 dagen doen, per bus en lopend of met de bus en trein. Ik heb uiteindelijk voor het laatste gekozen. Eerst met een vol minibusje naar Riobamba om daar de Inka Train naar het dorpje Aguas Calientes te pakken. Alleen hiervandaan is Machu Picchu te bereiken.

De trein naar Aguas was al een beleving, rijdend door de jungle en langs een heftige rivier. Anderhalf uur later kwamen we aan in het dorpje. Snel op zoek naar een normaal geprijsd hostel. Wat niet makkelijk was, alles is hier duur. Nadat ik mijn kleine rugzak had uitgepakt ben ik maar wat gaan rondwandelen en in mijn boek gedoken. Machu Picchu stond voor de volgende dag pas op het programma.

Ik dook vroeg mijn bed in, om 8 uur al. Ik wilde namelijk om 4 uur 's ochtends de deur uit gaan. Mijn plan was om naar Machu Picchu te lopen om de horde toeristen voor te blijven. Het enige moment om een foto van Machu Picchu te maken zonder toeristen in beeld zou om 6 uur bovenop de uitkijk van de Guard House zijn.

Helaas weinig geslapen, maar toen de wekker om 3:45 uur afging was ik klaarwakker. Machu Picchu time! Snel mijn kleren aan, tanden poetsen en de deur uit. Het was pikkedonker en uitgestorven. Met mijn zaklamp op de grond gericht volgde ik het pad langs de rivier. Hoe verder ik liep, hoe meer geluiden en ogen er uit de jungle kwamen en hoe enger het werd. Ik was dan ook blij toen ik twee andere mensen zag. We moesten wachten tot de brug werd geopend door een wachter en er kwamen steeds meer mensen bij staan, zo'n 30 in totaal. Om kwart voor 5 konden we dan eindelijk de berg beklimmen.

En een beklimming was het! De bergen zijn hier zo steil dat je zigzaggend naar boven moet. Er is een soort trappenstelstel aangelegd met grote en kleine rotsen en dit is erg vermoeiend kan ik jullie melden. Ruim een uur trappenlopen is geen pretje. Het druilerige weer verborg het zweet dat over mijn hele lichaam droop. Ik liep er natuurlijk ook bij als een amateur in mijn spijkerbroek en gympies..

Maar toen: Het was licht geworden en ik zag huisjes boven me! Kapot maar voldaan sloot ik mij bij het groepje topatleten aan. Ik had het gehaald voordat de poort open ging. Om 5:50 uur kwamen de bussen met (luie of slimme) toeristen aan. Snel ben ik bijna vooraan gaan staan en toen de poort open ging snelde ik mij richting Guard House. Nóg meer traptreden. Maar nu wist ik dat de ‘schone' foto's binnen handbereik waren. En ja hoor, ik stond er als allereerste! En wat een uitzicht! En wat hoog. De regen was gestopt en er hing nu een prachtige mist boven Machu Picchu. Wat een plaatje..

Via de officiële Main Gate stapte ik Machu Picchu binnen. Overal om je heen zie je moois. Geweldig dat het door de stenen nog zo goed in tact is gebleven. En wat een hoop stenen ook! Loop ik te zeuren over die traptreden, ik denk dat die Inca´s het een stuk zwaarder hadden.

Na de Temple of the Three Windows en de Main Temple klom ik weer een stukje omhoog. Dit is Intihuatana, de plek waar de wijzen onder andere de tijd berekenden op een grote steen. Het uitzicht van hier was weer eens fenomenaal, zoveel hoge bergen om je heen. En toen zag ik opeens een ronde regenboog op één van de bergen aan de overkant afgebeeld. Erg bijzonder! Dat vond de Japanse toeriste naast mij ook, want die ging helemaal uit haar dak.

Het volgende grappige was bij een groepje lama´s. Leek mij leuk voor een fotootje. Eén van de lama´s dacht volgens mij dat ik eten had en kwam snel op mij af. Zo door het hekje heen! De rest van de lama´s volgde kuddegewijs snel. Ze waren net zo verbaasd als ik. Er was niemand van de organisatie in de buurt voor hulp, dus ben maar snel doorgelopen, haha.

Met veel plezier heb ik het hele Machu Picchu terrein bewandeld. Van de Zonnetempel tot de agrarische terrassen. Gewoon even ergens zitten was al fijn. Ik raakte aan de praat met een Engels echtpaar en het was erg gezellig. Met hen ben ik nog naar de Inka Bridge gegaan. Deze brug is tot stand gekomen door het opstapelen van vele rotsten tegen een steile berg aan. Veel te gevaarlijk om over te lopen, maar voor de zekerheid moesten we toch eerst even onze namen opschrijven..

Om 11 uur was ik klaar en voldaan. Het was een bijzondere dag, één om nooit te vergeten.
Alleen nog even al die traptreden aflopen.. ;-)