Voordat ik naar Cartagena afreisde, bracht ik nog even een bezoekje aan Taganga. De verhalen van dit dorp kloppen nog gedeeltelijk. De hippies hangen hier nog wel rond en verkopen armbandjes op straat. Maar de prijs van het eten is hoger dan in Santa Marta en dus niet meer ideaal voor mensen met een klein budget. Het strand zag er ok uit, maar ik ben nog te erg verbrand om te zwemmen. Na één nachtje vond ik het wel mooi.

Via een tussenstop in Santa Marta kwam ik 7 uur en 3 bussen later aan in Cartagena. Het verkeer was chaotisch, maar eenmaal in het oude centrum wordt je ondergedompeld in de charme van ‘het mooiste stadje van Colombia'. Nadat ik het hostel gevonden had waar mijn Turkse vrienden verbleven, raakte ik ook aan de praat met 3 jongens uit Haarlem. Het plan was om met de Party Bus door de stad te gaan rijden. Ik had hier al eens over gehoord en leek me een mooie start van Cartagena. Het was nota bene zaterdagavond!

Wat een avond was dat zeg! We waren met een groep van 12 en werden achterin de bus gezet. De rumba-band liet al goed van zich horen en de eerste drankjes gleden erin. We reden van hostel naar hotel om daar anderen op te halen. Helaas lag de gemiddelde leeftijd boven de 50, maar ook zij gingen uit hun dak. We kregen per rij een fles rum en cola en hoe later het werd, hoe gestoorder iedereen ging dansen. We eindigden op een mooi verlicht plein, waar we een afzakkertje nuttigden.

De overige dagen in Cartagena heb ik genoten van de mooie binnenstad. Deze wordt omringd door een lange muur waar je overheen kan lopen. Sommige stukken zijn gevaarlijk smal en hoog tegelijk. Binnen de muren wordt je overdonderd door de vele balkonnetjes en vrolijk beschilderde huizen. Beetje jammer dat het de afgelopen dagen tegen de 40 graden Celsius aanzit (sorry, ik weet dat het koud is in Nederland), waardoor ik het niet langer dan 2 uur buiten volhield. Het stadsstrandje gaf gelukkig nog wel wat verkoeling.

Het spannendste was de reis naar het busstation. Ik had al een dure ticket naar Medellín gekocht en dacht aan anderhalf uur, om met een metrobus bij het busstation te komen, genoeg te hebben. Maar het was zó druk in de stad en ik werd (niet voor de eerste keer) geweigerd met mijn backpack. Ik ben er maar gewoon één ingedoken. Het verkeer was een drama en ik zag tijd wegtikken. Een kwartier voordat mijn bus zou vertrekken, sprong ik eruit en haalde een motor aan. Het is jammer dat ik er geen foto van heb, want het zag er grappig uit met mijn grote backpack achter- en kleine tas voorop hangend aan de bestuurder. Maar het was gelukt! Klaar voor 14,5 uur in een ijskoude bus.

Ik zit inmiddels in Medellín, de stad waar Pablo Escobar jarenlang de baas was. Nu is het één van de veiligste en leukste steden van Colombia. Hier ga ik Kerst vieren met de mensen die ik de afgelopen weken heb ontmoet. Rest mij alleen dit nog te zeggen: Feliz Navidad!