Wat is het heerlijk om in Colombia te zijn. Het voelde meteen goed toen we in dit kuststadje aankwamen. Het hostel, dat gerund wordt door 2 Amerikaanse broers, voldoet aan alle eisen. Het heeft goede bedden, internet, een zwembadje en een bar. Maar belangrijker; veel backpackers. Ik val van het ene gesprek in het andere. Dit miste ik echt in Venezuela. Natuurlijk heb ik het Turkse koppel ontmoet, maar daar werd ik ook niet altijd gelukkig van als ik ze knus samen zag zitten en ik naast een dikke Venezolaan of baby zat..

Santa Marta is een gezellig stadje met een levendig straatleven. Overal zie je verlichte kerstversiering en het straatbeeld wordt bepaald door families die langs eet- en sieraadkraampjes slenteren. Ik voel me er zelfs in het donker geen moment onveilig. Ook fijn is dat men de toerist met rust laat. Geen geschreeuw of getrek omdat je een ‘rijke' gringo bent. De hamburgesa is verrukkelijk trouwens.

Een uur rijden van Santa Marta ligt het Tyrona National Park, een beschermd gebied met dichte jungle en fantastische caribische stranden. Ik was al van plan er heen te gaan en tijdens de vele gesprekken met andere backpackers bleek daar meer animo voor. Dit resulteerde in een groep van 12 man waarmee we de volgende ochtend het park betraden. Vantevoren goed eten en drinken ingeslagen, want er werd ons verteld dat goed eten schaars is of anders veel te duur zou zijn. Het voelde een beetje alsof we gingen kamperen zonder tent.

We moesten door de jungle om bij de stranden te komen. Dit ging via blubberige paadjes en glibberige stenen en was een aardige beproeving. Mijn shirt was van mouw tot mouw doorweekt van het zweet. Het is hier gemiddeld 27 graden.
Na 45 minuten kwamen we bij de eerste kampeerplek en besloten hier de eerste nacht te blijven. De slaapplek was uniek voor mij, want in een hangmat. Maar best wel luxe met een klamboe erboven. We waren nog geen 5 minuten gearriveerd of de regen kwam met bakken naar beneden. Na een boterhammetje met jam en een peer zat er niks anders op dan bier te gaan drinken in het restaurant van de buren. Het was een gezellige avond kan ik jullie melden. Een latertje ook: 10 uur, woehoe!

Ik kon ondanks de alcohol moeilijk in slaap komen. Het is best lastig om lekker te liggen in zo'n hangmat. Als er dan ook nog een paard langskomt die iemands eten opeet en 2 mensen die moest spugen van het eten daar, dan hoop je dat het snel licht wordt.

Met een verkleind groepje; een Engelse, Australische, Kiwi, Peruaanse Amerikaan en ik, trokken we richting de andere campsite. Bij strandje La Piscine namen we even een verfrissende duik, waarna we in 20 minuten bij Cabo San Juan aankwamen. Dit is het mooiste deel, met twee witte stranden in een baai. De hangmatten hier waren helaas zonder klamboe, maar vanwege de nog hevigere storm ‘s avonds (we dachten echt weggevaagd te worden) hadden we geen last van muggen. Overdag was het trouwens prachtig weer en ben ik ook flink verbrand.

Na 2 nachten in een hangmat vond ik het wel welletjes en nam ik de volgende ochtend tijdelijk afscheid van mijn Engelstalige gezelschap. In mijn eentje trok ik de jungle weer in. Klinkt heel heftig, maar het pad is bijna niet te missen. Bijna.. Ik liep natuurlijk verkeerd en kwam in een deel van het park terecht waar alles onder water stond. Eén deel was zo erg overlopen dat ik 10 minuten lang tot mijn knieën in het water liep en hoopte niet gebeten te worden door iets. En elke persoon die ik tegenkwam naar de uitgang blijven vragen: ‘Buenas, la salida esta ayui?'

Terug in Santa Marta heb ik heerlijk genoten van de douche en de luxe. En druk aan het plannen voor de komende tijd. Waar ga ik hierna heen, waar ga ik Kerst vieren, waar Oud & Nieuw. Gelukkig ben ik niet de enige en hebben we alvast een hostel in Medellín geboekt voor Kerst.
Mijn eerstvolgende bestemming is het hippy-dorpje Taganga, hier 10 minuten vandaan. Kijken of de verhalen kloppen of verouderd zijn. Het is misschien wel mijn laatste beetje strand. Hasta la vista!