Het 11 uur vliegen naar Venezuela ging sneller voorbij dan gedacht. Maar wat wil je als je een persoonlijk entertainment systeem tot je beschikking hebt en er vriendelijke stewardessen rondlopen die zorgen dat de glazen en maagjes gevuld blijven. Lufthansa ist top! Wel een beetje jammer dat we, met zicht op het vliegveld aan zee, 3 rondjes moesten zweven voor we landden.

En daar was ik dan, in Zuid-Amerika! Ik had nog geen voet buiten het vliegveld gezet of ik werd verleid om iets illegaals te doen. Maar wees gerust, het is normaal hier. Het was een beveiliger die op me afstapte en aanbood om mijn dollars in te wisselen voor Bolivares tegen de prijs van de zwarte markt. En mensen, hier is je dollar een daalder waard! In plaats van 4,20 Bs voor $ 1,-, kreeg ik 6 Bs. Goeie deal. Later bleek dat je soms zelfs 8 Bs voor 1 dollar krijgt!

Na mijn eerste avontuurtje stapte ik een minibus in richting de stad, waar ik de metro naar mijn geboekte hostel nam. Ik zat ‘em een beetje te knijpen, omdat het steeds donkerder werd. Het hostel had me gewaarschuwd voor het donker binnen te zijn vanwege de criminaliteit op straat. Eenmaal uit de metro was het een drukte van jewelste en ben maar gewoon vriendelijk ogende mensen naar de weg gaan vragen. Ik kreeg natuurlijk alleen maar Spaanse zinnen terug, maar daar moet ik duidelijk nog aan wennen. Gelukkig schoot een vrouw te hulp in het Engels en belde zij zelfs het hostel op. 10 Minuten later had ik mijn eerste cerveza in de hand.

Na wat gesprekjes met andere backpackers dook ik om half 9 (02:00 uur Nederlandse tijd) mijn bed in. Even die jetlag wegslapen. De volgende dag vroeg opgestaan, want ik zou maar 1 dag in de hoofdstad blijven. De eerste attractie die ik wilde bezoeken was de teleferico, een kabelbaan die een prachtig uitzicht over de stad en de Caribische kust zou geven. Met de metro en een busje kwam ik daar vol goede hoop aan. Maar mijn eerste ‘tranquilo-experience' was een feit. Ze dachten vandaag maar eens om 12 uur te beginnen..

Omdat ik 's middags alweer de bus richting het westen zou pakken, besloot ik terug naar het centrum te gaan en daar de andere bezienswaardigheden te bekijken. Het Place de Bolivar was leuk versierd vanwege het 200 jaar bestaan van de republiek Venezuela en het geboortehuis van Simon Bolivar was best interessant. Deze nationale held heeft er 2 eeuwen geleden voor gezorgd dat de noordelijke helft van Zuid-Amerika bevrijd werd van de Spanjaarden.

Na een extreem sterk kopje koffie op één van de terrasjes was het tijd om het nogmaals te proberen bij de teleferico. Deze keer geopend, maar het werd een kleine domper. Het weer was namelijk compleet omgeslagen en hoe hoger de kabelbaan ging, hoe minder je kon zien. Wat een regen en mist! Toch was het uitzicht boven erg mooi. Leuk ook om de Caribische kust eens echt te zien.

Op mijn vervolgreis richting het westen van Venezuela is zoveel gebeurd dat ik dit in een apart verhaal ga zetten. Het meest opmerkelijke was dat ik in een soort hoerenhuis moest overnachten. Para continuar..